Mijn echtgenoot heeft het geweten gisteren : een gefrustreerde vrouw in huis toen hij terug kwam van zijn werk. Ok, de kindjes hadden er deze keer ook wel hun aandeel in : we moeten op tijd zijn op training, dus we moeten voortdoen, maar laten we (gewoon omdat het kan) nu eens het tegenovergestelde doen van wat mama vraagt … De grote boosdoeners waren toch de (naar mijn mening) mislukte macarons.
Aangezien er vandaag een goede vriendin met haar kindjes op playdate kwam, was ik eigenlijk van plan om het zo te laten. We hebben de macarons van gisteren ook geprobeerd en qua smaak vielen ze zeker beter mee dan wat ik had gevreesd. De playdate was echter gedaan tegen 15u, tijd genoeg dus om nog een lading macarons te maken die hopelijk beter gaan lukken dan die van gisteren.
Het hakmolentje is nog altijd stuk, maar ik heb nog wel de foodprocessor van mijn Kenwood. Dus bloemsuiker en amandelpoeder erin en malen maar. Daarna heb ik het mengsel nogmaals door de zeef geduwd om er zeker van te zijn dat er geen te grote stuken amandel meer in zitten.
Vanachter in de kast heb ik nog een potje met een restje groene kleurstof gevonden. Je neemt de achterkant van een theelepeltje. Je neemt hiermee een beetje kleurgel uit het potje, doet het bij je eiwitten en na het macaroneren ziet je deeg er als volgt uit :
Een wereld van verschil met de tubes kleurstof. Moest ik nog getwijfeld hebben om terug over te schakelen naar de potjes, doe ik dat bij deze dus niet meer.
De macarons moeten nu drogen. Na een uur nog geen velletje, het is nu ook wel al de hele dag aan het regenen en geloof het of niet, maar dat kan een invloed hebben op je deeg. Een kwartiertje drogen in de oven zou redding moeten brengen…
Zoals je kan zien, zijn ze niet echt perfect gespoten, maar ik zal al zeer blij zijn als ze straks niet hol uit de oven komen en met voetjes.
We beginnen op een iets lagere temperatuur te bakken deze keer. 12 minuten op 140°. We hebben al voetjes, maar vrees voor holle macarons. Nog eens 5 minuten en temperatuur verlagen naar 130°. En dan nog eens 3 minuten op 120°. Na een kleine check (komen ze makkelijk los van de plaat?) nog een 2 minuten op 120° en dan laten afkoelen. Zouden ze vandaag toch (beter) gelukt zijn ?
Jammer genoeg niet :-(. Al iets beter gelukt dan gisteren, maar niet genoeg om ze opnieuw te vullen. Deze verdwijnen in de koekjestrommel voor de jongens (want slecht smaken doen ze zeker niet) en volgende week proberen we opnieuw.
Geen super geslaagde bakweek dus, volgende week (hopelijk) beter. Nu een halfuurtje de frustratie gaan weglopen ;-)!